Εκδρομή της Γ' Λυκείου στη Θεσσαλονίκη (3/12-7/12/2010)

 

 

 

 

Το τρέχον σχολικό έτος, η Γ Τάξη του Λυκείου Αναβρύτων πραγματοποίησε 5ημερη εκδρομή στη Θεσσαλονίκη από τις 03.12.2010 έως τις 07.12.2010. Αρχηγός της εκδρομής ήταν ο κ. Χατζηθεοδωρίδης Στ, ΠΕ04, και συνοδοί οι κ. κ. Μποτσάκος Α, ΠΕ04, Κάτσικας Γ, ΠΕ11, Γιανναρά Δ., ΠΕ07.

Την 1η ημέρα, αφού συγκεντρωθήκαμε στο σχολείο, αναχωρήσαμε στις 7.30 με πούλμαν. Μετά από μια στάση στην περιοχή της Λαμίας και της Κατερίνης επισκεφτήκαμε την αρχαιολογική  περιοχή του Δίον. Ο κύριος Μποτσάκος μας έκανε μια σύντομη περιήγηση στον πανέμορφο χώρο.

Το Δίον ήταν μια αρχαιότατη πόλη στρατηγικής σημασίας και μια από τις πιο φημισμένες μακεδονικές πολιτείες. Η γεωγραφική θέση του αρχαίου Δίου τοποθετείται στους ανατολικούς πρόποδες του Ολύμπου, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η ομώνυμη κωμόπολη. Όπως μαρτυρούν ο Στράβωνας και ο Λίβιος, το Δίον «πόλις ουκ εν τω αιγιαλώ του Θερμαϊκού Κόλπου εστίν εν ταις υπωρείαις του Ολύμπου, αλλ' όσον επτά απέχει σταδίους». Η πρώτη γραπτή αναφορά στο Δίον είναι του Θουκυδίδη, ο οποίος την αναφέρει ως την πρώτη πόλη από την οποία πέρασε ο στρατηγός της Σπάρτης Βρασίδας το 424 π.Χ. Η πόλη φαίνεται πως ιδρύθηκε από τους Περραιβούς της Θεσσαλίας, προς τιμήν του Δία (σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο ιστορικός Δήμιτσας). Το όνομα της πόλης αποδίδεται στον Δία. Κάθε χρόνο γίνονταν τα «Δία», με κέντρο τον ναό του πατέρα των θεών. Στο Δίον τελούνταν Ολυμπιακοί Αγώνες και επινίκιες εορτές και θυσίες.. Οι κάτοικοι του τόπου λέγονταν και Δίοι, Διείς και Διασταί. Ο πρώτος μήνας του μακεδονικού έτους ονομάστηκε Δίος. Η πόλη συνδέθηκε επίσης με τον Ορφέα, καθώς μία παράδοση αναφέρει ότι ο τελευταίος σκοτώθηκε από γυναίκες του Δίου και στον τόπο εκείνο τοποθετήθηκε πέτρινη υδρία με τα οστά του. Το Δίον απέκτησε μεγάλη φήμη  στα χρόνια του προοδευτικού βασιλιά Αρχέλαου της Μακεδονίας, ο οποίος κατέστησε την πόλη πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο της  Μακεδονία, εφάμιλλο με τους Δελφούς και την Ολυμπία. Η επιλογή της συγκεκριμένης πόλης έγινε από τον Αρχέλαο λόγω της σύνδεσής της με τη λατρεία των Μουσών και του Δία. Έτσι, οικοδομήθηκαν ναοί, θέατρο, στάδιο, τείχη και τοποθετήθηκαν γλυπτά και αγάλματα. Ο Ευριπίδης, ο μεγάλος τραγωδός της αρχαιότητας, παρουσίασε στο θέατρο του Δίου τις «Βάκχες» του, τον «Αρχέλαο» και άλλα έργα. Ο Φίλιππος Β΄ οργάνωσε στην πόλη αγώνες,  τα «Ολύμπια» ,ευχαριστώντας τους θεούς για τη νίκη του στην Όλυνθο. Στην περιοχή του Δίου  επίσης  ο Φίλιππος και ο γιος του, Αλέξανδρος έκαναν θυσίες στους θεούς μετά τη νίκη τους στη Χαιρώνεια το 338 π. Χ. και στον ίδιο χώρο θυσίασε στους θεούς  ο στρατηλάτης πριν ξεκινήσει την εκστρατεία του για την Ασία . Στους ναούς του Δίου, τέλος, έστειλε ο Αλέξανδρος τους χάλκινους ανδριάντες των 25  Ελλήνων στρατιωτών σκοτώθηκαν στη μάχη του Γρανικού, το 334 π. Χ.

 

 

 

 

Στην περιοχή της Θεσσαλονίκης φτάσαμε, όταν είχε πια βραδιάσει . Μετά την άφιξή μας στο ξενοδοχείο Sun Beach Hotel στην περιοχή της Αγ. Τριάδας, έξω από τη Θεσσαλονίκη και την τακτοποίηση μας στα δωμάτια ακολούθησε το δείπνο και η πρώτη έξοδος σε νυχτερινό club της πόλης.

 

 

 

 

 

Η 2η ημέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στο εξαιρετικό Βυζαντινό μουσείο. Ο αρχαιολόγος ξεναγός, μας έδωσε πληροφορίες για τα πιο χαρακτηριστικά εκθέματα.

 

Η μόνιμη έκθεση του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού παρουσιάζει ποικίλες όψεις της τέχνης και του πολιτισμού του Βυζαντίου αλλά και της εποχής μετά την κατάλυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1453 από τους Οθωμανούς Τούρκους.

Τρεις χιλιάδες περίπου εκθέματα   οργανωμένα σε εκθεσιακές ενότητες που διηγούνται με χρονολογική σειρά «μικρές ιστορίες», παρουσιάζουν με έναν εύληπτο και ευχάριστο τρόπο πτυχές της τέχνης και του πολιτισμού του Βυζαντίου, από τους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους (3ος- 4ος μ.Χ. αι.) έως την Άλωση της Κωνσταντινούπολης   από τους Οθωμανούς  (1453) και επιβιώσεις αυτού του πολιτισμού στους χρόνους από την Άλωση της Πόλης  έως το 19ο αι.

Τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, εικόνες, μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη, ολόκληροι αποσπασμένοι παλαιοχριστιανικοί τάφοι με τις τοιχογραφίες τους, πολύτιμα εκκλησιαστικά σκεύη, είδη προσωπικού στολισμού, αλλά και ταπεινά αντικείμενα καθημερινής χρήσης και εργαλεία διαφόρων επαγγελματιών παρουσιάζουν όψεις της ζωής στο Βυζάντιο από την οργάνωση της θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής, την καλλιτεχνική και πνευματική παραγωγή έως τον ιδιωτικό βίο και τις δραστηριότητες των ανθρώπων στην αγορά, στην ύπαιθρο και στη θάλασσα, τονίζοντας τομές και επιβιώσεις ανάμεσα στο σήμερα και στις εκδηλώσεις του ανθρώπινου βίου κατά τη βυζαντινή περίοδο.

Τα εκθέματα προέρχονται κυρίως από τον βορειοελλαδικό χώρο και μάλιστα τη Θεσσαλονίκη, τη σημαντικότερη πόλη μετά την Κωνσταντινούπολη στο ευρωπαϊκό τμήμα της βυζαντινής αυτοκρατορίας.  Παρουσιάζονται όχι απλώς ως έργα τέχνης, αλλά ως μαρτυρίες του  πολιτισμού που τα δημιούργησε και της ανθρώπινης κοινωνίας που τα χρησιμοποίησε και πλαισιώνονται από ποικίλες πληροφορίες, που παραπέμπουν στο αρχικό τους περιβάλλον και λειτουργία.

 

 

 

 

 

 

Ακολούθησε η περιήγηση στην πανέμορφη πόλη της Θεσσαλονίκης . Επισκεφτήκαμε  τα αρχαία τείχη, την παλιά πόλη, τα Κάστρα –απ’ όπου βγάλαμε καταπληκτικές πανοραμικές φωτογραφίες της πόλης και είδαμε από μακριά το Επταπύργιο, Γεντί-Κουλέ.

Δυστυχώς ο βροχερός καιρός δεν μας επέτρεψε να περπατήσουμε στην πόλη με αποτέλεσμα να δούμε τις περιοχές όπως το Σιντριβάνι, την οδό Ναβαρίνου, την Πύλη του Γαλέριου, την Ροτόντα και την Αγία Σοφία  από το πούλμαν. Ο οδηγός και ο πράκτορας του ταξιδιωτικού γραφείου ήταν  πολύ συνεργάσιμοι και εξυπηρετικοί.

 

 

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το ναό του Αγίου Δημητρίου, ο οποίος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης

 

Ο ναός του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, στην  ομώνυμη οδό. Πρόκειται για πεντάκλιτη βασιλική με εγκάρσιο κλίτος και  πλούσιο ζωγραφικό και μαρμάρινο διάκοσμο με περίτεχνα κιονόκρανα. Στο υπόγειο του ναού βρίσκεται ο χώρος μαρτυρίου του Αγίου. Από τα ψηφιδωτά του, ξεχωρίζει αυτό που απεικονίζει τον ίδιο τον άγιο με δύο μικρά παιδιά και ένα άλλο, που απεικονίζει τον άγιο ανάμεσα στον επίσκοπο και στον έπαρχο οι οποίοι ανακαίνισαν το ναό. Ο σημερινός ναός κτίστηκε από τον επίσκοπο Ιωάννη τον 7ο αιώνα, στα ερείπια παλαιότερου ναού. Το σημερινό κτίσμα είναι ξυλόστεγο χωρίς θόλο και οι διαστάσεις κάτοψής του είναι 43,58μ. (μήκος) και 33 μ. (πλάτος).

 Το 1988 ο ναός ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.

Ο Άγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης θεωρείται προστάτης των παιδιών γι αυτό ας ευχηθούμε να βοηθήσει όλα τα παιδιά του πλανήτη μας.

 

Το μεσημεριανό φαγητό το απόλαυσαν μαθητές και καθηγητές, είτε στα πανέμορφα μαγαζιά της Πλατείας Αριστοτέλους, η οποία ήταν χριστουγεννιάτικα στολισμένη, είτε στα σοκάκια της περιοχής Λαδάδικα όπου υπάρχουν «φαγάδικα» με  γευστικότατους μεζέδες. Ακολούθησε μια σύντομη βόλτα για ψώνια ή καφέ στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης για που καταλήγει στον Λευκό Πύργο, σημείο συνάντησής μας για την επιστροφή στο ξενοδοχείο.

 

Στη συμβολή του ανατολικού με το θαλάσσιο τείχος υψωνόταν παλαιότερα βυζαντινός πύρ­γος, στη θέση του οποίου κτίστηκε στα τέλη του 15ου αιώνα ο Λευκός Πύργος, στο πλαίσιο εκσυγχρονισμού των οχυρώσεων της πόλης από τους Οθωμανούς την ίδια περίοδο. Σύμβολο της Θεσσαλονίκης, είναι μνημείο συνδεδεμένο στενά με την ιστορία της και με θρύλους, που σχετίζο­νται με τις διαδοχικές ονομασίες του. Η ονομασία «Φρούριο της Καλαμαρίας» (18ο αι.) αντικαταστάθηκε τον 19ο αι. με εκείνη του «Πύργου των Γενιτσάρων» και «Πύργου του Αίματος» (Kanli Kule), εξαιτίας της χρήσης του ως φυλακής βαρυποινιτών, τους οποίους εκτελούσαν οι Γενίτσαροι πάνω στις επάλξεις, βά­φοντας με αίμα τους εξωτερικούς τοίχους του πύργου. Το 1890, ο πύργος ασβεστώθηκε από ένα βαρυποινίτη, με αντάλλαγμα την ελευθερία του, δια­σώζοντας έτσι στη νεότερη ιστορία της πόλης την ονομασία «Λευκός Πύργος». Ως οχυρό, αποτελεί τυπικό παράδειγμα των κυκλικών, μεγάλων πύργων του τέλους του 15ου – αρχές 16ου αιώνα, οι οποίοι αντικατέστησαν τους ορθογωνι­κούς μεσαιωνικούς, προκειμένου να καλύψουν τις νέες τεχνικές της άμυνας, με τα νέα πυροβόλα όπλα, που είχαν αρχίσει να επικρατούν και να επιβάλουν νέες μορφές στην οχυρωματική αρχιτεκτονική.

 

Το βράδυ ακολούθησε νυχτερινή έξοδος σε γνωστό κέντρο διασκέδασης της πόλης.

 

 

 

Την 3η μέρα μετά από ένα δυναμωτικό πρωινό αναχωρήσαμε για την Βεργίνα (αρχ.  Αιγαί) 13 χλμ. νοτιοανατολικά της Βέροιας και περίπου 80 χλμ. νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης, όπου έλαβε χώρα η ξενάγηση μέσα και έξω από τον αρχαιολογικό χώρο.

 

Η πόλη της Βεργίνας έγινε παγκοσμίως διάσημη το έτος 1977, όταν ο Έλληνας αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος ανακάλυψε ένα ταφικό μνημείο συμπεριλαμβανομένου και του τάφου του βασιλιά Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η χρυσή λάρνακα στην οποία ο Ανδρόνικος ταυτοποίησε τα απομεινάρια του σώματος του Φιλίππου Β΄, φέρει στο επάνω μέρος της τον Ήλιο της Βεργίνας, ο οποίος υιοθετήθηκε ως σύμβολο της ελληνικής Μακεδονίας.

Πλήθος έργων τέχνης ήρθαν στο φως από τους τάφους, πολλά από χρυσό, συμπεριλαμβανομένης και της λάρνακας με τα αποτεφρωμένα απομεινάρια του Φιλίππου Β΄ και το χρυσό του στεφάνι δρυός. Τα ευρήματα βρίσκονται από το 2000 στο μουσείο του αρχαιολογικού χώρου, το οποίο βρίσκεται μέσα στον λοφίσκο. Το 1996 η UNESCO ανακοίνωσε την ένταξη του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών, στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

 

 

 

 

 

Ακολούθησε επίσκεψη στην Έδεσσα και βόλτα στους καταρράκτες της, σύμβολο της πόλης.

 

Οι καταρράκτες της Έδεσσας είναι πασίγνωστο θέαμα απείρου κάλλους για όλη την Ελλάδα.

Μπορεί κανείς με ασφάλεια να θαυμάσει τον μεγάλο Καταρράκτη "Κάρανο" με το νερό να πέφτει από ύψος 70 περίπου μέτρων και τον διπλό καταρράκτη, όπως επίσης και το σπήλαιο κάτω από τον βράχο. Η περιοχή έχει αναβαθμισθεί και προσφέρει ευκολίες στους επισκέπτες. Υπάρχει συνεχής λειτουργία περιπτέρου πληροφοριών και λειτουργία υπαίθριου Μουσείου Νερού.

Οι χρωματιστοί κήποι, οι ευωδίες, και η αίσθηση του φρέσκου αέρα είναι μοναδικές στο πάρκο Καταρρακτών.

 

 

 

 

 

Στη συνέχεια, επιστροφή στη Θεσσαλονίκη , δείπνο στο ξενοδοχείο μας,  καθόλου ξεκούραση, και..... τι άλλο; Νυχτερινή έξοδος σε ρεμπετάδικο όπου το γλέντι ήταν απερίγραπτο.

 

 

 

 

 

Την 4η μέρα αναχωρήσαμε για το καταστόλιστο με σταλαγμίτες και σταλακτίτες σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής που βρίσκεται στους δυτικούς πρόποδες του βουνού Κατσίκα (αρχ. Κάλαυρος) και σε υψόμετρο περίπου 300 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας.

 

Το σπήλαιο των Πετραλώνων εντοπίστηκε το 1959 από τον Φίλιππο Χατζαρίδη, κάτοικο Πετραλώνων και έγινε παγκόσμια γνωστό το 1960 όταν βρέθηκε το κρανίο τού Αρχανθρώπου από έναν άλλο συγχωριανό του, το Χρήστο Σαρρηγιαννίδη.

Οι συστηματικές ανασκαφές του Σπηλαίου ξεκίνησαν το 1965 από τον ιδρυτή της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος, καθηγητή ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό. Οι έρευνές του απέδειξαν ότι ο Αρχάνθρωπος είναι 700.000 περίπου ετών, γεγονός που τον καθιστά τον αρχαιότερο «ευρωπαιοειδή». Η ηλικία αυτή στηρίχθηκε στη λεπτομερή ανάλυση της στρωματογραφίας (μέχρι σήμερα έχουν αποκαλυφθεί 34 γεωλογικά στρώματα), καθώς και στη μελέτη τόσο των αρχέγονων παλαιολιθικών εργαλείων, όσο και των ειδών της παλαιοπανίδας που ανακαλύφθηκαν σε όλα σχεδόν τα στρώματα. Ανάμεσα στα απολιθώματα των εξαφανισμένων ζώων συγκαταλέγονται λιοντάρια, ύαινες, αρκούδες, πάνθηρες, ελέφαντες, ρινόκεροι, μεγάκεροι, βίσονες και διάφορα είδη ελαφιών και ιπποειδών, όπως επίσης 25 είδη πουλιών, 16 είδη τρωκτικών και 17 είδη νυκτερίδων.

 

Επισκεφθήκαμε επίσης το ανθρωπολογικό μουσείο της Α.Ε.Ε. ,όπου είχαμε την ευκαιρία και ιδιαίτερη χαρά να γνωρίσουμε από κοντά τον καθηγητή ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό, ο οποίος μίλησε με πολύ θέρμη στους μαθητές για το σπήλαιο και δώρισε στο σχολείο μας ένα από τα βιβλία του.

Εντυπωσιακή ήταν η τοιχογραφία στον προθάλαμο του μουσείου, η οποία απεικονίζει την κλίμακα της εξέλιξης της ζωής κατά τον Αριστοτέλη. Αν και η εξελικτική θεωρία σήμερα έχει εμπλουτιστεί με στοιχεία που προέκυψαν από νέα ευρήματα , εντύπωση προκαλεί η διάκριση που έκανε ο αρχαίος φιλόσοφος  σε σπονδυλωτά και ασπόνδυλα, σε έναιμα και άναιμα και η θεωρία του ότι η φύση μεταβαίνει από τα άψυχα στα έμψυχα.

 

Στην αίθουσα εκθεμάτων, του ανθρωπολογικού Μουσείου της Α.Ε.Ε. υπάρχουν απολιθώματα από τις ανασκαφές της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος, που προέρχονται από υπαίθριες θέσεις (Τρίγλια, Εορδαία κλπ), όπου εντοπίζονται ίχνη των προγόνων των Αρχανθρώπων της προσπηλαίας περιόδου. Ακολουθούν τα ευρήματα που προέρχονται από το ίδιο το σπήλαιο (μεταξύ άλλων, λίθινα και οστέινα εργαλεία, απολιθωμένα οστά, τα ίχνη της αρχαιότερης φωτιάς που άναψε ποτέ χέρι ανθρώπου στη Γη), καθώς και για σύγκριση παλαιολιθικά, μεσολιθικά και νεολιθικά εργαλεία από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και ορισμένα ανάλογα ευρήματα και εκμαγεία από άλλες χώρες.

 

Ο κ. Άρης Πουλιανός μπροστά στην είσοδο του σπηλαίου, χαρούμενος για τους τόσους επισκέπτες μαθητές

 

 

 

 

 

Κατά την επιστροφή μας προς το ξενοδοχείο πραγματοποιήσαμε μια στάση αρκετών ωρών στο εμπορικό και ψυχαγωγικό κέντρο Cosmos, 3 χλμ από την Θέρμη Θεσσαλονίκης, το οποίο είχε έναν φαντασμαγορικό  χριστουγεννιάτικος στολισμό.  Το πλήθος των καταστημάτων που στεγάζονται στο  χώρο  του κέντρου -πάνω από 200-  και οι  πολλές επιλογές για φαγητό  που έχει ο επισκέπτης,  μας έπεισαν πως το Cosmos είναι πράγματι το μεγαλύτερο σύγχρονο εμπορικό κέντρο  των Βαλκανίων.

 

 

 

 

 

Το τελευταίο βράδυ στη πόλη διασκεδάσαμε σε ένα διάσημο club της Θεσσαλονίκης όπου χορέψαμε με την ψυχή μας.

 

 

 

 

 

Η 5η και τελευταία μέρα της εκδρομής ήταν η μέρα της επιστροφής. Λίγες ώρες μετά την αναχώρησή μας από την πανέμορφη Θεσσαλονίκη επισκεφτήκαμε τα ιστορικά Αμπελάκια.

 

Η κοινότητα των Αμπελακίων βρίσκεται στους πρόποδες του όρους 'Οσσα',ή 'Κίσσαβος' και σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από τα Τέμπη όπου περνά η Εθνική οδός, Αθηνών – Θεσσαλονίκης.

Αρχοντικά κρεμασμένα στις πλαγιές του βουνού μαρτυρούν με την αρχιτεκτονική τους-αρχικά-ότι τα χρόνια που πέρασαν άφησαν την δική τους ανεξίτηλη ιστορική πινελιά. Μια μαγεία διάχυτη μέσα στα στενά του χωριού αφήνουν τον ταξιδιώτη άφωνο να θαυμάζει τον πολιτισμό που μαρτυρούν τα σπίτια, οι λιθόστρωτοι δρόμοι, οι γέροντες. Τα αρχοντικά της ακμής της «Κοινής Συντροφιάς» των Αμπελακίων αποτελούσαν μια φυσιολογική εξέλιξη της ντόπιας λαϊκής αρχιτεκτονικής με επιδράσεις στην εσωτερική αλλά και στην εξωτερική χρωματική διακόσμηση από το ευρωπαϊκό μπαρόκ.                   

Κορυφαία έκφραση της διακόσμησης το «τζάκι του αετού» στον 3ο όροφο του αρχοντικού του Γ. Μαύρου (Σβάρτς) που επισκεφτήκαμε και το οποίο αρχοντικό, μας ενημέρωσε ο ντόπιος ξεναγός, θεμελιώθηκε το 1787 και περατώθηκε το1798. Ήταν έδρα της «Κοινής Συντροφιάς» με ταμείο και θησαυροφυλάκιο στο ισόγειο, αίθουσα συνεδριάσεων και εκδηλώσεων στο ανώγι με ξυλόγλυπτα και εξαιρετικές ζωγραφιές εμπνευσμένες από την Πόλη. Το αρχοντικό αυτό σήμερα είναι αληθινό μουσείο λαϊκής τέχνης και αρχιτεκτονικής, άξιο δημιούργημα του Γεωργίου Μαύρου οποίος γεννήθηκε στα Αμπελάκια, έζησε πολλά χρόνια στη Βιέννη, και όπως λέει ο Δρόσος Δροσινός ,"ο Γ. Μαύρος διακρινόταν για την τιμιότητα και την οργανωτική του ιδιοφυϊα".Με την αύξηση του πληθυσμού, η παραγωγή οίνου δεν ήταν αρκετή ώστε να τους στηρίξει οικονομικά. Έτσι, οι Αμπελακιώτες έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στην παραγωγή και το βάψιμο βαμβακονημάτων.

Προς το τέλος του 17ου αιώνα και την αρχή του 18ου, η βαφή βαμβακονήματος έγινε η βασική απασχόληση των χωρικών. Το υψηλό επίπεδο παιδείας των χωρικών είχε ως αποτέλεσμα να εξειδικευτούν στον τομέα των βαφών. Έτσι τα Αμπελάκια, έγιναν ευρέως γνωστά στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη για τα ερυθροβαμμένα βαμβακονήματά τους.

 

 

 

 

 

Μετά από ένα εξαιρετικό  γεύμα στην παραδοσιακή ταβέρνα του χωριού «Πλάτανος» πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα.

 

 

 

 

 

Η εκδρομή ήταν πράγματι υπέροχη και άφησε σε όλους μας τις καλύτερες εντυπώσεις. Κλείνοντας το σύντομο απολογισμό της πενθήμερης «απόδρασής » μας  θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τα παιδιά που συμμετείχαν στην εκδρομή για την άψογη συμπεριφορά και συνεργασία τους, και να τους ευχηθώ  «καλή επιτυχία» στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και καλή κι ευλογημένη σταδιοδρομία.

 

Δήμητρα Γιανναρά

Καθηγήτρια Γερμανικών

 

 

 

 

 

ΟΥΟΥΠΣ.....