Εργαστήριο Δημιουργικής Γραφής

 

 

 

Το Εργαστήριο συγγραφής κειμένων από τους μαθητές  του Σχολείου μας λειτούργησε στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του και εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Υλοποίησης Πολιτιστικών Προγραμμάτων 2009-2010.

Σκοπό είχε να εξοικειωθούν οι μαθητές σε νέους τρόπους έκφρασης και γραφής. Με βάση την αρχή «Τα όρια της γλώσσας μου καθορίζουν και τα όρια του κόσμου μου» του L. Wittgenstein, προσπαθήσαμε να διευρύνουμε αυτά τα «όρια». Τα μέλη της ομάδας (φέτος συμμετείχαν δώδεκα μαθητές και μαθήτριες και από τις τρεις τάξεις του Λυκείου) έγραψαν κείμενα, διάβασαν, σχολίασαν και κατέγραψαν τις διαπιστώσεις τους σχετικά με το τι σημαίνει: Γράφω και γνωρίζω τη γλώσσα μου, τις δυνατότητές μου στη φαντασία, στη μυθοπλασία και στην αφήγηση περνώντας τα όρια του στερεότυπου ή του έως τώρα δεδομένου, δημιουργώντας πρωτότυπο λόγο.

Σε σχετικό ερωτηματολόγιο, στο τέλος, έγραψαν για τις θετικές αλλαγές που είδαν στην έκφραση του εαυτού τους, στις σχέσεις τους με τους γύρω, στην αντίληψή τους για τον έξω κόσμο, στη γλωσσική τους έκφραση και  στον τρόπο κατανόησης ενός κειμένου.

Στο πρόγραμμα προσθέσαμε και εικαστικό μέρος από την καθηγήτρια κ. Ευαγγελία Καραπιδάκη. Μαθητές εμπνεύστηκαν από τα κείμενα και ζωγράφισαν.  

Παραθέτουμε δύο αποσπάσματα από τα κείμενα των μαθητών:

 

«Ο ιδρώτας»

«…Διασχίζω μια ομαλή, άχρωμη πεδιάδα με διάφορους λοφίσκους και βαθείς γκρεμούς, βαθιές ρυτίδες, αλλά δε στέκομαι πολύ γιατί δεν ήταν και πολύ μεγάλη. Πού να πάω; Δεξιά; Αριστερά; Ας μην προσποιούμαι πως έχω επιλογή. Κατεβαίνω…

…Όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα ωραία πράγματα γίνονται τυχαία, όσο κι αν θέλουν να πιστεύουν πως είμαι τυχαίος, μόνο τυχαίος δεν είμαι. Είμαι το παιδί μιας λογικής και βιολογικής πρόληψης που κάποιοι ονειροπόλοι με έκαναν Δον Κιχώτη συναισθημάτων…

…Ένας χτύπος ακούγεται. Με αναστατώνει. Και μετά; Μια απόλυτη ακινησία. Με αγχώνει το τίποτα… Μια φωνή ακούγεται «Συγγνώμη που άργησα, είχε φοβερή κίνηση κι έτρεχα στο δρόμο! Πωπώ! Ίδρωσα κιόλας». Και μετά από λίγο έπαψα να υπάρχω…»

Δεληγίνα Πρίφτη,

Γ’ Λυκείου

«Η Κασσάνδρα»

«Κρυβόταν σε μέρη του δάσους που μόνο εκείνη ήξερε. Κάθε δυο λεπτά η λύκαινα γύριζε το κεφάλι της ανήσυχα δεξιά και αριστερά για να ελέγξει αν την ακολουθούν. Ελισσόταν ανάμεσα στα δέντρα, σαν αγρίμι σερνόταν κάτω από τους θάμνους  με μάτια αετού έτοιμα να κατασπαράξουν. Παρ’ όλα αυτά, αν την παρατηρούσες καλύτερα, μπορεί και να διέκρινες μια περίεργη λάμψη στα μάτια της, όπως αυτή που έχει το λαγουδάκι όταν βλέπει πως πλησιάζει το τέλος του. Χιλιάδες σκέψεις βομβαρδίζουν το ανήσυχο μυαλό της… Μα γιατί δεν καταλαβαίνει τίποτα ο κόσμος;»  

Μαίρη Γεωργιοπούλου,

Γ’ Λυκείου

 

Η Υπεύθυνη της διδασκαλίας της δημιουργικής γραφής

Μερσίνη Σαμαρά, Φιλόλογος