Εορτασμός της 25ης Μαρτίου

Αφιέρωμα στην ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου

 

 

 

 

Ο φετινός εορτασμός περιλάμβανε ένα αποκλειστικό ιστορικό αφιέρωμα στην ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου (10 Απριλίου 1826). Τη γενική επιμέλεια και επιλογή κειμένων-τραγουδιών είχε η φιλόλογος κα Ν. Κατσαβριά. Η χορωδία τραγούδησε αποσπάσματα των « Ελεύθερων Πολιορκημένων » του Διον.Σολωμού, δημοτικά και έντεχνα τραγούδια. Τα απομνημονεύματα των Κασομούλη και Μίχου παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του χρονικού της Εξόδου, που συνοδεύτηκε από σλάιντς που επιμελήθηκε ο κος Δ. Μαρκαντωνάτος. Οι μόνιμοι μουσικοί συνοδοί, ο κος Μ. Παπαδόπουλος και η κα Ε. Δημητρίου ( μαντολίνο και ακορντεόν αντίστοιχα), βοήθησαν τη μαθητική ορχήστρα και χορωδία χαρίζοντάς μας με τη δεξιοτεχνία τους υψηλής ποιότητας ηχητική απόλαυση. Αγόγγυστη, μοναδική και καθοριστική η συμβολή της Μαριάννας Καρακίδου ( αρμόνιο) και του Δημ. Αβραμίδη (κιθάρα- μπουζούκι), ο οποίος, όταν οι άλλοι μαθητές έβρισκαν δικαιολογίες, χαμογελαστός έβρισκε χρόνο για πρόβες-μέσα στις φουρτούνες της κατεύθυνσης – ώστε να προσφέρει στους συμμαθητές του. Μέχρι και άρια έπαιξαν τα παιδιά! Συγχαρητήρια!

 

 

 

 

Απόσπασμα από την Ιστορική διαδρομή

Ένας τόπος ιερός, που κατά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας θυσιάστηκε για τη λευτεριά, είναι και το Μεσολόγγι.

Ιδρύθηκε το 13ο αιώνα από Δαλματούς πειρατές, που το ονόμασαν messo-langi, δηλ. λιμνοχώρι.  Άρχισε να αναπτύσσεται χάρη στο εμπόριο ψαριών και στο στόλο του, που ναυπηγούνταν σε τοπικά ναυπηγεία. Αρχικά ανήκε στους Βενετούς και το 1770 περιήλθε στους Τούρκους.

Στις 15 Απριλίου 1825 άρχισε η Δεύτερη Πολιορκία της πόλης από τον Κιουταχή με 30.000 άνδρες. Η ελληνική φρουρά αποτελούνταν από 4.000 άνδρες. Οι άμαχοι στην πόλη ήσαν 8.000 γέροντες και γυναικόπαιδα. Ήρθε από τη θάλασσα και ο Ιμπραήμ με 55 πλοία, οπότε κλοιός αδιάσπαστος από χιλιάδες Αγαρηνούς έσφιγγε  ολοένα και πιο πολύ το Μεσολόγγι. Μετά από σκληρές μάχες καταλήφθηκαν τα οχυρά νησάκια της λιμνοθάλασσας: Κλείσοβα, Βασιλάδι και Ντολμάς. Η πείνα θέριζε τους πολιορκημένους. Το μπαρούτι ελάχιστο, τα όπλα λιγότερα. Οι πεινασμένοι αναγκάζονται να ζουν με ποντίκια, γάτες, σκυλιά, πελεκάνους, γαϊδούρια που σφάζουν και γι’ αυτό τους θερίζουν αρρώστιες.

Μπροστά στον κίνδυνο του θανάτου οι λίγοι κάτοικοι με αρχηγούς το Νότη Μπότσαρη, το Δημήτρη Μακρή, το Νικόλαο Στουρνάρη, τον Αθανάσιο Ραζηκότσικα, έχοντας συνείδηση ότι έπραξαν το καθήκον τους προς την πατρίδα, αποφάσισαν την περίφημη Έξοδο το βράδυ του Λαζάρου προς την Κυριακή των Βαΐων, που έπεφτε εκείνη τη χρονιά στις 10 Απριλίου του 1826. Οι ετοιμασίες γίνονταν με άκρα μυστικότητα. Ετοίμασαν τα άρματα, έκαψαν ό,τι δεν έπρεπε να πέσει στα χέρια του εχθρού, διάλεξαν  από το φτωχό νοικοκυριό τους ό,τι ήταν απαραίτητο να πάρουν μαζί και πότισαν τα μωρά αφιόνι, για να μην τους προδώσουν με το κλάμα τους. Για πολλοστή φορά είχαν δώσει την εξής απάντηση στις επίμονες αξιώσεις των Τουρκοαιγυπτίων: « Τα κλειδιά του Μεσολογγίου είναι κρεμασμένα στις μπούκες των κανονιών μας ». Επίσης ο Καραϊσκάκης έχει ειδοποιηθεί, για να βοηθήσει με αντιπερισπασμό στο μοναστήρι του Αη- Συμιού.

Τα μεσάνυχτα λοιπόν η φρουρά και όσοι μπορούσαν από τους αμάχους σε τρεις φάλαγγες, Έλληνες και Φιλέλληνες, πραγματοποίησαν την Έξοδο και κινήθηκαν προς το όρος Αράκυνθος ή Ζυγός, για να σωθούν. Οι ανήμποροι, που είχαν οχυρωθεί στα μεγάλα σπίτια, άρχισαν να ανατινάζουν τις πυριτιδαποθήκες. Ο πρόκριτος γερο-Καψάλης ανατινάζει το σπίτι του και στις 11 του μηνός, όταν η αντίσταση κάμπτεται, ανατινάζεται κι ο Ανεμόμυλος από τον επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ. Το σχέδιο της Εξόδου όμως είχε προδοθεί και οι εχθροί ήταν ειδοποιημένοι, με αποτέλεσμα τον αφανισμό των κατοίκων από το συνεχή τουφεκισμό. Το Μεσολόγγι έπεσε... Όμως η πτώση του δεν ήταν πτώση που οδηγεί στον αφανισμό και την καταστροφή. Ήταν πτώση που οδηγεί στην ελευθερία! Η ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών του συγκλόνισε τη διεθνή κοινή γνώμη αλλά  και τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών. Ο φιλελληνισμός αναζωπυρώθηκε και το Μεσολόγγι έγινε σύμβολο γενναιότητας και αυτοθυσίας. Επί ενάμιση χρόνο είχε κρατήσει έξω τις δυνάμεις των Τουρκοαιγυπτίων, τις προορισμένες να πνίξουν την επανάσταση.

Το Μεσολόγγι έρχεται για μια ακόμη φορά να μας αποδείξει και σήμερα πως η ύλη και το χρήμα δεν είναι τα μόνα μέσα, με τα οποία αποκτάται η ελευθερία. Αλλά αποκτάται με τη φλογερή ανδρεία, με την πίστη και την αφοσίωση στην πατρίδα, τα αιώνια ιδανικά των Ελλήνων, που κάποιοι προσκυνημένοι τα θεωρούν απαρχαιωμένα και με ευκολία θυσιάζουν στο βωμό της παγκοσμιοποίησης και των σκοτεινών συμφερόντων.

Το Μεσολόγγι αποτελεί ένα παντοτινό μήνυμα αφθαρσίας, παράδειγμα για όλους τους καιρούς, για όλους τους λαούς, γιατί το νικημένο και συνάμα ανίκητο Μεσολόγγι είναι μια σκέψη και μια απόφαση, είναι μια γενναία αντίρρηση σε κάθε μορφή βίας. Οι « Ελεύθεροι Πολιορκημένοι », όπως τους ονόμασε ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός, αφιερώνοντας το ομώνυμο  μεγαλόπνοο ποίημα στη μνήμη τους, έχουν γραφτεί με χρυσά γράμματα στις σελίδες της Παγκόσμιας Ιστορίας και Λογοτεχνίας σε πείσμα όσων θέλουν να μας υποβαθμίσουν εθνικά και πολιτικά. Έξω από τον Κήπο των Ηρώων, που είναι θαμμένα τα κόκκαλα των αγωνιστών, μια πέτρινη  στήλη περήφανα σήμερα διακηρύσσει ότι : «Κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι δημότης Μεσολογγίου». Ζήτω η ελευθερία!

                                                                                          Νίτσα Κατσαβριά

                                                                                                Φιλόλογος


 

 

 

 

Η χορωδία σε πρώτο πλάνο