Εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου

Στις 27 Οκτωβρίου 2009 στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας πραγματοποιήθηκε η τιμητική εκδήλωση για το έπος του ’40, την Κατοχή και την Εθνική Αντίσταση. Την επιμέλεια και παρουσίαση ανέλαβε η φιλόλογος κα Ε. Κολέζα, ενώ τη χορωδία και ορχήστρα βοήθησαν με τις μουσικές τους γνώσεις οι φιλόλογοι: κος Μ. Παπαδόπουλος (μαντολίνο-κιθάρα) και κα Ε. Δημητρίου (ακορντεόν). Ακούσθηκαν ποιήματα και κείμενα από τους μαθητές του σχολείου μας.

Στα πλαίσια της γιορτής της σημαίας ο Δ/ντής μας κος Κ. Δημογέροντας παρέδωσε τη σημαία του Πειραματικού Λυκείου Αναβρύτων στους δύο σημαιοφόρους και στους παραστάτες. Την φετινή χρονιά την σημαία του Γενικού Πειραματικού Λυκείου Αναβρύτων κράτησαν οι ισοβαθμίσαντες μαθητές της Γ’ Λυκείου Δημήτρης Αβραμίδης και Γιώργος Γουρτζελίδης.  Παραστάτριες ορίσθηκαν από την Γ’ Λυκείου οι μαθήτριες Στεφανία Κουτσιλιέρη και Κλαίρη Παπαχρήστου, από την B’ Λυκείου οι μαθήτριες Ειρήνη Λέντη και Δήμητρα Θεοδώρου και από την Α’ Λυκείου η μαθήτρια Νεφέλη Πάτση.

Στο τέλος, ανάμεσα σε χειροκροτήματα και επαίνους, απονεμήθηκαν τα αριστεία και βραβεία στους μαθητές που διακρίθηκαν κατά το προηγούμενο σχολικό έτος. Παραβρέθηκαν και πολλοί απόφοιτοι – επιτυχόντες στις Πανελλήνιες Εξετάσεις 2009 που δεν ξεχνούν το σχολείο όπου πέρασαν τα πιο συναρπαστικά σχολικά τους χρόνια!

Αποσπάσματα από τον Πανηγυρικό Λόγο

Συνηθίζεται στις εθνικές γιορτές να αναφερόμαστε σε έπη που οι λαοί δημιούργησαν. Και ο δικός μας ο λαός,  οι γενιές των Ελλήνων,  έχουν να καυχιούνται για πολλά τέτοια.  […]

Ο εχθρός που στεκόταν προ των πυλών της Ελλάδας του  -40 είχε πρόσωπό αποτρόπαιο και, κάτω από το βάρος της ατσάλινης βίας του, σβήνονταν αξίες για τις οποίες είχαν παλέψει αιώνες τα έθνη των ανθρώπων. […]

Παίρνοντας πάνω τους την ευθύνη για λογαριασμό όλων των αφανών, άνθρωποι καθημερινοί παιδιά αμούστακα ακόμη, νιώθοντας πως ευτυχία δεν υπάρχει χωρίς ελευθερία και ξέροντας πως  η ελευθερία δε χαρίζεται αλλά κατακτιέται με αγώνες, ξεκίνησαν μια δύσκολη πορεία  αναλαμβάνοντας  να αποκαταστήσουν τη χαμένη τιμή του ανθρώπου. […]

Μνησιπήμων πόνος! Μισός αιώνας μετά κι ακόμα αιωρούνται αναπάντητα τα μεγάλα «γιατί». Γεννήθηκαν παιδιά, κι αυτά έγιναν γονείς και παππούδες άλλων. Κι εξακολουθούν οι πιο νέοι να ζητούν απαντήσεις. Κι εμείς που κάποτε απορούσαμε τώρα δίνουμε συμβουλές και συνταγές επιτυχίας, άτεγκτοι ελεγκτές των λαθών τους.

Κι αν θέλουμε οπωσδήποτε να βρούμε το νόημα της θυσίας ας το ψάξουμε όχι στα πολεμικά μέτωπα, αλλά στα μάτια των παιδιών μας. Αυτά που σε δύσκολες συνθήκες, δίνουν ένα καθημερινό αγώνα με αβέβαιη τη νίκη. […]

Που επιμένουν να ονειρεύονται -στις λίγες ώρες του ανήσυχου ύπνου τους – έναν όμορφο κόσμο. Πρέπει να τα καταφέρουν. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Και στον Αγώνα αυτό είναι καλό να μας έχουν δίπλα τους, όχι απέναντί τους. Γιατί τελικά αυτή η νέα γενιά που αντιμετωπίζει νυν το Μηδέν είναι αύριο και Αιέν ο κόσμος ο μικρός ο μέγας.

 Ευρύκλεια  Κολέζα

Φιλόλογος

Ο κ. Γ. Κάτσικας με το σημαιοφόρο και τους παραστάτες