Στο Νίκο

Και ναι, η ζωή μας κύκλους κάνει…

Σε (σας με τη Ζωή) συνάντησα στο Λύκειο Θρακομακεδόνων προ αμνημονεύτων χρόνων,

Ωρομίσθια 25+ και εσείς λίγο μεγαλύτεροι νεαροί γονείς διδύμων,

ξανασυνάντησα για λίγο τη Ζωή στο Π.Ι., μετά για λίγο (ας όψεται η διαβόητη συνέντευξη…) ως διευθύντρια στο Π.Λ.Αναβρύτων

και μετά το Νίκο, διευθυντή, αλλά περισσότερο συνάδελφο, πραγματιστή, αθόρυβα αποτελεσματικό, διαυγή στη σκέψη, καθαρό στις ενέργειές του, με νηφάλιο πάθος, ανέλπιστα και με ισχυρή άποψη, όχι απαραίτητα συγκρουσιακή, θα έλεγα…

Συμπέρασμα; Με κάποιους ανθρώπους η ζωή μας τέμνεται, δεν χάνεσαι…, απομακρύνεσαι και ξανά βρίσκεσαι με πολλή χαρά!,

όπως είναι μοιραίο … το καλοκαίρι στη Λέσβο για ούζο και ηλιοβασιλέματα… επιτέλους, το προγραμματίζαμε χρόνια…

Με εκτίμηση

Χαρινέλα Τουρνά (Φιλόλογος)