2009-2010

Τα τμήματα Γενικής Παιδείας των μαθητών της Γ' Λυκείου

Γ1

Όσα χρόνια κι αν περάσουν κανείς από μας δε θα ξεχάσει την πρώτη μέρα στο Λύκειο, όπου συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, άλλοι από μας ντροπαλοί και ανώριμοι, άλλοι πιο δυναμικοί, όλοι πάντως «ψαρωμένοι» από το Γυμνάσιο και  φοβισμένοι για το άγνωστο…

Αυτή η μέρα ήταν που ιδρύθηκε μια νέα ομάδα, αυτή του μετέπειτα Γ1΄. Όλοι μας συμπαίκτες σε έναν αγώνα που μόλις φέτος μετά από τρία χρόνια τελειώνει, με γήπεδό μας τα θρανία, προπονητές μας τους καθηγητές και έπαθλο την πολυπόθητη είσοδο στο πανεπιστήμιο... Αν κι αυτά που πραγματικά θα κρατήσουμε είναι τα «επεισόδια» κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και η πορεία μέχρι την κατάκτηση του επάθλου!

Σ' αυτή την πορεία δημιουργήθηκαν μεγάλες φιλίες, υπήρξαν δάκρυα, γέλια, κλάματα, αστεία, πλάκες, τσακωμοί, τραγούδια, φωνές, πάρτυ, χοροί, έρωτες, άγχος αλλά και απίστευτες εκδρομές όπως στη Σκιάθο και τη Θεσσαλονίκη. Η περιπετειώδης αυτή διαδρομή σημαδεύτηκε από σημαντικές απώλειες: του «ραψωδού» Αργύρη Γιαννόπουλου, της «ψυχολόγου» Τζίνας Γαλανού και της «βιολίστριας» Μαρίας Δαμιανού, οι οποίες όμως αποζημιώθηκαν από εξίσου καλές «μεταγραφές», όπως αυτή της πάντα κεφάτης Τζωρτζίνας στη Β' Λυκείου και της Βάσως, η οποία προσαρμόστηκε εξίσου καλά, παρόλο που ήταν η νεοσύλλεκτη της παρέας στις αρχές της Γ'.

Σ' αυτή την τελευταία χρονιά ο αριθμός παικτών ήταν 29: όλοι ένας κι ένας! Η διάταξη της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο είχε ως εξής: Ξεκινώντας από το πίσω μέρος της «τάξης- γηπέδου» με τη …. «μαφία» της ομάδας πρέπει να αναφερθούμε στον αιώνιο και μαχητικό μας πρόεδρο Σπύρο, στον πλακατζή Ορέστη, στο αγωνιστικό πνεύμα του Χρήστου, στην χαρακτηριστική αφάνα του Κώστα, στο «μουσάτο γόη» Αλευρά, στο γλυκούλη Χριστόφορο και στον ήσυχο της παρέας, τον Μάνο. Πηγαίνοντας προς τα δεξιά συναντάμε τον ωραίο ποδοσφαιριστή της τάξης Δήμο και δίπλα του τον Ρένο με το ιδιαίτερο στυλ και χιούμορ. Τη δεξιά πτέρυγα συμπληρώνουν η δυναμική Κατερίνα με την καλοσυνάτη Σεμέλη. Μπροστά τους η Μαίρη, γνωστή για τη συμμετοχή της σε κάθε χορωδία, και ο σοβαρός αλλά ταυτόχρονα «ατακτούλης» Γιώργος. Στο πρώτο θρανίο συναντάμε την Πάτυ και τη Λίνα, οι οποίες αν και φαινομενικά ήσυχες πάντοτε είχαν κάτι να ψιθυρίσουν. Στην αριστερή πλευρά της διάταξης η Βάσω και ο Μαρίνος με το Δημήτρη, οι οποίοι διατήρησαν τη ζωηρή φυσιογνωμία τους σε όλες τις τάξεις του Λυκείου και ο μάλλον ατίθασος Παντελής….

Στη διπλανή πτέρυγα η Νικολέτα με την Άννα-Μαρία και τη Μαριλένα, χαμηλών τόνων και οι τρεις αλλά πολύ ευχάριστες και δραστήριες, ενώ μπροστά τους ο Γιώργος, ένας απ' τους απουσιολόγους της τάξης, αλλά το βασικότερο «παντογνώστης» και ιδιαίτερα κοινωνικός! Στο κεντρικό σημείο του «γηπέδου» βλέπουμε την -πάντα παρατηρητική αλλά και πολύ γλυκιά-  Ιωάννα με τη Τζωρτζίνα και μπροστά τους ο διακριτικά ζωηρούλης Χρήστος και ο άλλος απουσιολόγος μας, ο Δημήτρης που ξεχωρίζει για την επιδεξιότητά του στην κιθάρα και το μπουζούκι. Τέλος, οι δυο μας περιττό να πούμε κάτι, τα συμπεράσματα δικά σας .. ( εννοείται πως όλοι θα θυμάστε τα όμορφα και γλυκά κοριτσάκια που κάθονταν στο πρώτο θρανίο!!).

Καλή επιτυχία στη ζωή σας, ευχόμαστε η ομάδα μας να μείνει πάντα ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ στις καρδιές σας.

Αλεξάνδρα Αγορογιάννη

Φοίβη Αναστασάκη-Μαντοπούλου
 

Γ2

Η τάξη του Γ2 δίνει τη δική της αίγλη στο σχολείο αυτό, και με την παρουσία της ξεσηκώνει τους μαθητές του Πειραματικού Λυκείου Αναβρύτων.

Τρία χρόνια τώρα γέματα ευχάριστες στιγμές θα αναπολούν οι μαθητές του πολυσυζητημένου Γ2. Τα παράπονα που εκφράστηκαν δεν ήταν και λίγα για την αταξία ... αλλά όπως είναι φυσικό, πιστεύω κανείς μα κανείς δεν πτοήθηκε. Η εφηβεία σε συνδυασμό με ένα εκπληκτικό φυσικό περιβάλλον, ήταν οι αφορμές για πολλές και διάφορες τρέλες, εν ώρα ή όχι μαθήματος. Το μυαλό ταξιδεύει στο όμορφο εξωτερικό περιβάλλον και δύσκολα μπορεί ένας καθηγητής να το σταματήσει, καθώς θα ήταν αφύσικο. Το σχολείο αυτό το αγαπήσαμε όλοι μας, για ποικίλους λόγους. Οι εξαιρετικοί καθηγητές, το φυσικό κάλος, μα και οι εξαιρετικοί μαθητές, που φοιτούν σε αυτό, είναι διάφοροι λόγοι που σε κάνουν, να δεθείς και να αγαπήσεις τα Ανάβρυτα.

Το δικό μας τμήμα, το Γ2, είχε μια άψογη συμπεριφορά στην πορεία των 3 αυτών χρόνων. Λυπούμαστε όλοι μας, που πρέπει να αποχαιρετήσουμε το σχολείο μας, και αν είχαμε άλλη επιλογή, ... θα μέναμε, μα η ζωή τώρα μας θέλει φοιτητές και όχι «αιώνιους μαθητές».

Η ιστορία του Γ2 μεγάλη. Αποτελείται από 26 μαθητές οι οποίοι ενωμένοι σαν μια γροθιά, κι αγαπημένοι πορεύτηκαν 3 χρόνια μαζί, με σεβασμό, κατανόηση για τον δίπλα μας και πολύ αγάπη.

Ο λόγος αυτός για τα παρακάτω παιδιά ....

 Ποιος απ’ όλους μας μπορεί να ξεχάσει τις τρέλες εν’ ώρα μαθήματος; Τις ατάκες που πολλές φορές μας έκαναν να δακρύσουμε από τα γέλια; Θέλω να πιστεύω κανείς. Προσωπικά εύχομαι σε όλα τα παιδιά καλή σταδιοδρομία και επίτευξη των προσωπικών στόχων.

Η ζωή τώρα ξεδιπλώνεται μπροστά μας, μη χαθούμε κι’ ας μείνουμε όλοι ενωμένοι όπως είμαστε αυτά τα μαθητικά χρόνια !

Όλη η τάξη οφείλει ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους καθηγητές μας, (με τη μεγάλη τους υπομονή ...) και ιδιαίτερα στην Υποδιευθύντρια του Σχολείου κα Παπαδάκη και τον Διευθυντή κο Δημογέροντα που στάθηκαν κοντά μας με αγάπη και  κατανόηση και στον φετινό και όχι μόνο δύσκολο αγώνα μας.

Γιώργος Κουγιανός
 

Γ3

2010…6 χρόνια πέρασαν από τότε που τα μικρά, αθώα προσωπάκια του Γυμνασιακού Α2  ξεπρόβαλαν στο Άλσος Συγγρού. Κάθε χρόνο φυσικά η ομάδα εμπλουτιζόταν συνεχώς. Νέα πρόσωπα, παρέες που ενώνονται, παρέες που χωρίζουν χωρίς όμως να λείπουν και οι απώλειες. Ξεχνά ποτέ κανείς την τρέλα του Νιάρχου; Την κοινωνικότητα του Κουφού ή τα τρίποντα του Λινάρδου; Βέβαια, είχαμε και μερικές ‘guest’ εμφανίσεις: Αέλα, Θεοδώρα, Μάριος, Μαριάννα που όμως και αυτοί άφησαν το στίγμα τους στο παρεάκι μας! Και να που ένας-ένας περνάμε το κατώφλι της ενηλικίωσης…Πανελλήνιες, ευθύνες, άγχος κι όμως εμείς σχεδιάζουμε το καλοκαίρι μας!

Ας αναπολήσουμε…

Μπορεί να τρέμαμε τη μέρα των  βαθμών, μπορεί οι φωνές μας να αντηχούσαν σε όλους τους διαδρόμους, ενώ οι καθηγητές μας προσπαθούσαν να στριμώξουν στα κεφαλάκια μας όλη τη γνώση του κόσμου, οφείλουμε όμως να παραδεχτούμε ότι υπήρξαμε ένα ιδιαίτερα πολυπράγμον τμήμα!

Η συμμετοχή μας ήταν σίγουρα καθοριστική στις δημοκρατικές διαδικασίες του σχολειού. Και στα τρία χρόνια του Λυκείου τα παιδιά του Γ3 υπήρξαν δραστήρια μέλη του δεκαπενταμελούς. Οι συχνές επαφές του πενταμελούς μας με την ‘εξουσία’ μαρτυράνε τόσο το ασταμάτητο ενδιαφέρον μας για διασκέδαση και εκδρομές, όσο και την εύθραυστη σχέση μας με τους καθηγητές μας. Υπερασπιζόμασταν σθεναρά τα δικαιώματά μας. Άλλωστε, οι μελέτες μας στο Δίκαιο και την Κοινωνιολογία μας κάνανε άριστους πολίτες για το στίβο της ζωής!

Τίποτα δε συγκρίνεται, βέβαια, με την ισχυρή παρουσία μας στην ομάδα μπάσκετ! Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η πεντάδα στηριζόταν στο δυναμισμό των παιχταράδων του (Α,Β,Γ)₃.Μα και στο ποδόσφαιρο οι διακρίσεις ήταν αξιόλογες, αφού ενισχύαμε σημαντικά την αμυντική γραμμή της ομάδας!

Τα ταλέντα μας, όμως,  δεν περιορίζονταν μόνο σε αυτά. Δυνατό μας σημείο  είναι και η μουσική! Είτε στη χορωδία, είτε στην μπάντα τα παιδιά μας παρέσερναν στις μελωδίες και τους ρυθμούς τους ολόκληρη τη σχολική κοινότητα. Ακόμη πρωτοπόροι στην τέχνη! Οι ηθοποιοί μας  (βλ. Χάρης) με τη φιλική συμμετοχή ταλαντούχων καθηγητών με τις ανεπανάληπτες ….ταινίες μικρού μήκους.

Πολλές ήταν οι όμορφες στιγμές στην τάξη μας, ωστόσο περισσότερο ζωντανές παραμένουν οι μνήμες των εκδρομών μας:

Πρώτη Λυκείου: τριήμερη στη Σκιάθο. Μετά από πρωτόγνωρες (!)  περιπέτειες καταφέραμε να γνωρίσουμε το όμορφο νησί του Παπαδιαμάντη. Τόσο οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες, όσο και η ξέφρενη, νυχτερινή διασκέδαση μας έχουν μείνει αξέχαστες!

Δευτέρα Λυκείου: τετραήμερη στη Σαλόνικα. Αποδείξαμε το ταλέντο μας και στο χορό και στο τραγούδι και…στη σκοποβολή! Η κιθάρα του Κουφού, το τραγούδι της Ματίνας και της Δήμητρας είχαν καταλυτικό ρόλο στην επιτυχία της εκδρομής, αφού μας συνόδευαν  στο λεωφορείο, το ξενοδοχείο, το δρόμο…

Βέβαια, καμία εκδρομή και ποτέ δε θα μπορέσει να συγκριθεί με την υπέροχη πενταήμερη της Τρίτης Λυκείου στην Ιταλία! Φαντάζει πραγματικά με ανεκπλήρωτο όνειρο! Παίρνοντας δύναμη από τη μονοήμερη στο Ναύπλιο και τη στήριξη των καθηγητών μας περάσαμε το Γολγοθά των Πανελληνίων αναίμακτα.

Τώρα ο δρόμος μας οδηγεί σε καινούρια μέρη, νέα πρόσωπα, νέα περιβάλλοντα και η ρουτίνα του σχολείου μένει στο παρελθόν. Καλό ή κακό, κανείς μας δεν ξέρει , αλλά σύντομα όλοι θα μάθουμε. Σίγουρα, όμως, οι σχολικές αναμνήσεις: ο ήχος του κουδουνιού, τα αστεία στην τάξη, οι φωνές των καθηγητών, οι παρέες και η ξεγνοιασιά είναι αναντικατάστατα…!

Με πολλή αγάπη, στους αγαπημένους μας συμμαθητές,

Στεφανία & Ματίνα
 

Γ4

Πριν από έξι χρόνια τριάντα διαφορετικά παιδιά μαζεύτηκαν και σχημάτισαν ένα ιστορικό τμήμα: το Γ4. Στην αρχή υπήρχαν φούξια φόρμες με πορτοκαλί μπλούζες, ντροπαλοί κότσοι, κοντές αντρικές βερμούδες και συνεσταλμένα πρόσωπα. Τριάντα  άγνωστα παιδιά μαζεύτηκαν για να γίνουν μία ομάδα. Αρκετά ανορθόδοξο για ένα τσούρμο παιδιών που θεωρούσαν κατόρθωμα να μάθουν τα ονόματα των συμμαθητών τους το πρώτο τρίμηνο.

Οι φούξια φόρμες έδωσαν τα σκήπτρα στα All star και όσο οι καθηγητές και οι υποχρεώσεις αυξάνονταν, τόσο μειώνονταν τα τείχη ανάμεςά τους. Και στη μεγάλη μετάβαση από το Γυμνάσιο στο Λύκειο υπήρξαν αποχωρήσεις. Υπήρχαν όμως και new entries που δεν θα μπορούσαν να συμπληρώσουν καλύτερα τους "παλιούς". Εκδρομές, άφθονο γέλιο και πολύ καλή διάθεση έφεραν γρήγορα, χωρίς καν να το καταλάβουμε, το τέλος ενός κύκλου. Οι φούξια φόρμες έφεραν τα All star και τα All star έφεραν τις γόβες. Και το παιδί έφερε τον έφηβο και ο έφηβος τον ενήλικα με τον πιο ευχάριστο τρόπο.  

Αυτό είναι το Γ4. Και σ΄ όλα τα παιδιά, στους εφήβους και στους ενήλικες του τμήματος αξίζουν 4 ευχές: υγεία, ευτυχία, δημιουργία και να μην ξεχάσει ποτέ κανείς ότι ανήκε στο Γ4 της σχολικής χρονιάς 2009-2010 του Λυκείου Αναβρύτων.

Δεληγίνα Πρίφτη